Buty, ochraniacze, strój i napój - to z grubsza standardowy zestaw, który znajduje się w torbie każdego młodego piłkarza idącego na trening (często dziecko ma już strój na sobie). Jaka to w sumie waga? Znikoma i nijak nieporównywalna z plecakiem pełnym książek. A jeśli tak, to poza uzasadnionymi przypadkami, nie ma żadnych przeciwskazań, żeby torbę na trening dziecko nosiło sobie samo - czy to idzie z domu, czy tylko wysiada z samochodu. Skoro chce być piłkarzem, to niech już teraz zachowuje się jak piłkarz - nie tylko na boisku, ale i poza nim. Nie wyręczajcie swoich dzieci i mobilizujcie je do dwóch rzeczy:
Być może wydaje się Wam się, że to nic nie znaczące szczegóły. Otóż w tym rzecz, żeby zadbać o szczegóły, jeśli chce się stworzyć coś wielkiego. Zacznijmy od drobiazgów, jakim jest na przykład kwestia obchodzenia się ze swoim sprzętem (w tym z torbą). Warto się zaprzyjaźnić z tym kawałkiem materiału, bo będzie on towarzyszyszył Waszym dzieciom przez całą przygodę ze sportem.
A zatem - pakowanie czas zacząć...
Aby nie zostawiać Państwa z samym tekstem, serdecznie zachęcamy do obejrzenia KAPITALNEGO FILMU angielskiej Federacji Piłkarskiej dot. relacji ojciec/syn. Film, który jest pozycją obowiązkową dla każdego rodzica, jest z polskim tłumaczeniem i zawiera świetne scenki "z życia wzięte" poparte komentarzami ekspertów (m.in. były piłkarz i trener Stuart Pearce, sędzie Howard Webb).
Z butami u piłkarza jest jak z piłą w tartaku, kielnią u murarza czy nożyczkami u fryzjera - jeśli wadliwe/zużyte/niedopasowane to wykonywana praca nie wychodzi, tak jakby mogła. I nie ma co bagatelizować, problemu, gdyż mając za duże buty znacznie trudniej dobrze kopnąć piłkę (oczywiście za ciasne wyrządzą stopie jeszcze większe szkody). Warto więc przy zakupie dobrze przymierzyć buta - najlepiej ze skarpetą/getrą, na którą but będzie najczęściej ubierany (getra piłkarska jest zwykle znacznie grubsza niż najcieńsze skarpetki noszone na codzień!). Nie ma co kupować butów zbyt luźnych i z myślą o używaniu ich przez kilka lat ("noga Ci rośnie, to za rok będziesz miał idealne"). Z butem piłkarskim jest bowiem inaczej niż z butem do chodzenia na codzień, który może być nieco luźniejszy. Te piłlarskie powinny być dopasowane do stopy, i co równie ważne zawsze winny być solidnie sznurowane.
Nie wystarczy chwycić za dwie końcówki sznurówki i mocno zawiązać. Powinno się zaciągnąć sznurówkę od samego dołu wiązania przy każdej dziurce i tak zaciągniętą zawiązać dopiero na końcu. Sprawi to, że but będzie przylegał do stopy (od palców aż po kostkę), co pozwoli na lepszą kontrolę i uderzenie piłki oraz zapobiegać będzie rozwiązywaniu się zbyt luźnego sznurowadła.
Warto zwrócić także uwagę, że bardzo często w nowo zakuponych butach mamy do czynienia ze zbyt długimi sznurówkami. W takim przypadku należy sznurówki skrócić - uciąć i zapezpieczyć przed rozszczepianiem się końcówki, np. przy pomocy ognia i wody (podpalamy końcówkę obciętej sznurówki zapałką i jak się tli wkładamy pod strumień zimnej wody, po czy tworzy nam się twardy "skrzep", który możemy palcami uformować, żeby nie był zbyt duży). Pamiętajmy, że zbyt długie sznurówki, zwłaszcza dotykające ziemi po zawiązaniu, przeszkadzają i znacznie częściej się rozwiązują. Absolutnie zabronine jest wiązanie takiego sznurowadła wokół śródstopia (co niejednokrotnie zauważyliśmy). Nie tylko but nie ma wtedy stabilizacji, ale przede wszystkim takie wiązanie grozi ciężką kontuzją ścięgna achillesa.
Liczymy na zrozumienie tego tematu i podejście do obowiązku piłkarza jak do obowiązku taksówkarza, którego pojazd ma być zawsze sprawny, czysty i zadbany.
W dzisiejszych czasach nie ma już problemów z nabyciem przeróżnych butów na każdą nawierzchnię - ważne jednak, żeby wiedzieć jak dokonywać zakupów i jak z butami się po zakupie obchodzić. Liczymy, że nasz poradnik się temu przysłuży.